Çöpçatan

Dış kapıya geldiğinde, kapı birden ardına kadar açılıverdi. Neredeyse ona çarpıyordu.
"Üzgünüm, iyi misiniz?"
Hayır değilim. Görmeyi en son beklediği adamın yüzüne bakakalmıştı.Özellikle de bir çöpçatanlık ajansının kapısında...
"Cara? Bu ne hoş bir sürpriz?"
Matthew Byrne"nin güçlü kolları onu kucaklamıştı. Bütün eski duygular birden uyanmıştı. Bir erkeğe duyulan arzu ve özlem, istemediği bir kadın olmanın verdiği rahatsızlık. Demek duygularını hiç de dizginleyememişti. Bu adamın gücü onu sersemletmeye hala yetiyordu. Tabi ki bunu bilmesine izin verecek değildi.

"Selam Matt. Seni görmek çok güzel." Bu sözleri neredeyse boğulurcasına söylemişti. Başı dönüyordu ve kalbi hızlanmıştı.
"Şu haline bak. kocaman olmuşsun."
Genç adamın gözleri onu baştan aşağı süzerken teninde bir ürperti hissetti. Genç adamın bakışları yüzüne dönmeden önce bir süre göğüslerinde takılıp kalmıştı.
Genç kadın doğal görünmeye çalışarak kollarını göğsünde birleştirdi ama bunu başaramadığını kendisi de biliyordu.
Genç adam sırıttı. Bu gülümseme yıllardır Cara'nın rüyalarında giren gülümsemeydi. Genç kadının tepkisini fark etmiş ve bundan da çok hoşlanmış gibiydi.
Cara çenesini dikleştirdi ve ona baktı.
"Evet, küçük kızlar genelde büyürler." dedi.
On sekizinci yaş gününde Cara ya söylediği acılı sözleri hatırlıyor muydu acaba? Kalbini kırdığı o gece...